هر ساله تعداد بیشتری از مردم اسپانیا برای غذای آن بازدید می کنند. و آنچه این مسافران گرسنه بیش از همه می خواهند یک نوشیدنی تابستانی محبوب است - سانگریا، ترکیبی از شراب و میوه که هدف آن طراوت و سرگرمی است.

سانگریا به عنوان نوشیدنی ملی اسپانیا شناخته می شود. نام این نوشیدنی از کلمه اسپانیایی Sangre (که خود از کلمه لاتین Sanguis گرفته شده است) به معنای "خون" گرفته شده است و به رنگ تیره آن اشاره دارد. حتی ضرب المثلی وجود دارد که می گوید هیچ تعطیلات اسپانیایی بدون سانگریا کامل نیست. اگرچه این نوشیدنی تا قرن هجدهم نام رسمی خود را به دست نیاورد، تاریخچه آن را می توان به اجاق 2،{2}} سال پیش بازگرداند.

در حدود سال 218 قبل از میلاد، رومی ها از شبه جزیره ایبری عبور کردند و تاکستان هایی را در مسیر کاشتند. در آن زمان، آب برای نوشیدن ناامن بود و نوشیدن نوشیدنی های تخمیر شده خطر ابتلا به بیماری را بسیار کمتر می کرد. بنابراین، مردم شراب را که بسیار سبک‌تر و قوی‌تر از آنچه امروز به آن عادت کرده‌ایم، اما همچنان توانایی از بین بردن باکتری‌ها را داشت، با آب، شکر و ادویه‌هایی مانند دارچین مخلوط کردند. این نوشیدنی هیپوکراس نامیده می شد و به عنوان پیش ساز باستانی شراب سانگریا و شراب مولد در نظر گرفته می شد.

اما در دهه 700، تجارت شراب اسپانیا، از جمله تجارت اسپانیایی سانگریا، دچار تزلزل شد. مورهای اسلامی شبه جزیره را در سال 711 پس از میلاد فتح کردند، زمانی که حکومت مورها در سال 1492 به پایان رسید، سنگریا بازگشت و با بازگشت شراب، سانگریا بازگشت.

در دهه های 1700 و 1800، سبکی از سانگریا در انگلستان و فرانسه با استفاده از انگور سنتی فرانسوی ساخته شد. سنگریای سفید، سنگریای درخشان و سنگریایی که با هلو درست می‌شد، وجود داشت که به آن زورا می‌گفتند. سانگریا در نمایشگاه جهانی نیویورک در سال 1964 هنگامی که پاویون اسپانیا آن را به بازدیدکنندگان از کیوسک تابرنا مادرید ارائه کرد به ایالات متحده معرفی شد. از آن زمان، آمریکایی‌ها به سرعت از کوکتل اسپانیایی استقبال کردند و در سال‌های اخیر بسیاری از بارها شروع به سرو یک Sangria امضا شده برای مهمانان خود کرده‌اند.

طبق قوانین اتحادیه اروپا، استفاده از Sangria در برچسب‌گذاری تجاری یا تجاری تحت قوانین برچسب‌گذاری جغرافیایی محدود شده است.

پارلمان اروپا در ژانویه 2014 قوانین برچسب‌گذاری جدیدی را تصویب کرد که از نشانه‌های نوشیدنی‌های معطر مانند سانگریا، ورموث و گلوین محافظت می‌کرد. فقط سنگریا ساخت اسپانیا و پرتغال مجاز به فروش به عنوان "سانگریا" در اتحادیه اروپا است.

دستور العمل های سانگریا حتی در داخل اسپانیا با تفاوت های منطقه ای بسیار متفاوت است. به طور سنتی سنگریا را می توان با میوه های محلی مانند هلو، شلیل، توت، سیب، گلابی یا میوه های جهانی مانند آناناس یا لیموترش مخلوط کرد و با شکر و آب پرتقال شیرین کرد. بر اساس نوع شراب، انتخاب هایی برای ورود به سانگریا برای دوستداران شراب وجود دارد.

شراب های قرمز اساس اصلی سانگریا هستند و سنت طولانی در اروپا دارند که احتمالاً به قرون وسطی باز می گردد. Tempranillo از منطقه Rioja اسپانیا ماده کلاسیک است. تقریباً هر شراب قرمزی این کار را انجام می دهد، زیرا میوه ای و ساده است.

· شراب های سفید تمایل به نمایش میوه ای دارند که در دستور العمل های Sangria به خوبی کار می کند. ما این شراب‌های سفید را که دارای رایحه‌ها و طعم‌های مکمل هستند، به جای رقابت، به شدت توصیه می‌کنیم.

· شراب های رز به طور گسترده ای در دسترس هستند، همه کاره هستند و می توانند رنگ ها و تن های زیبایی را به سانگریا اضافه کنند. رز خشک کن برای استفاده با دستور العمل های سانگریا که شامل تمشک، کرن بری یا سایر موانع قرمز است، عالی است. این رزهای بسیار شیرین را انتخاب نکنید که جفت شدن با سایر مواد سانگریا دشوارتر است.

· شراب های گازدار به اسیدیته و هوای جشن می افزایند. از شراب های گازدار سفید (Blanc de Blancs) به جای شراب سفید در دستور العمل های سانگریا و حباب های رز به جای شراب های رز یا قرمز استفاده کنید. بهتر است از شراب های گازدار قدیمی و گران قیمت خودداری کنید. و حباب ها را تا زمان سرو اضافه نکنید.

· شراب های دسر یا شراب های شیرین معمولاً شیرین با طعم مشخص و محتوای الکل بالاتر هستند. شکر موجود در شراب های دسر می تواند به تعادل اسیدیته میوه در برخی از دستور العمل های سانگریا کمک کند. قرار است به دنبال شراب‌های شیرین خشک نشده باشید که شیرین نیستند و الکل زیادی دارند. شراب های غنی شده مانند Marsala، Port و Madeira توصیه نمی شود.

مهم نیست که کدام نوع شراب را انتخاب می کنید، سانگریا در مجموع درست کردن آن نسبتاً آسان است و برای هر جشن تابستانی ایده آل است.